19 ژانویه 2023 - بر اساس مطالعه ی منتشر شده درNutrition, Metabolism & Cardiovascular Diseases، بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 ممکن است بتوانند از طریق کاهشHbA1c ، چربی کبدی خود را کاهش داده و مرحله فیبروز کبدی خود را بهبود بخشند.
در تجزیه و تحلیل داده های بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 که تحت درمان با یک مهارکننده SGLT2، آگونیست گیرنده GLP-1 یا مهارکننده DPP-IV برای بهبود کنترل قند خون بودند، کاهش HbA1c با بهبود شاخص کبد چرب و نمره ی فیبروز 4 (FIB- 4)، صرف نظر از نوع داروی کاهش دهنده قند خون یا BMI اولیه ی فرد مرتبط بود.
پرفسور جرمی تاملینسون، استاد غدد درون ریز متابولیک در مرکز دیابت، غدد درون ریز و متابولیسم آکسفورد، گفت: ما باید به کنترل قند خون به عنوان بخش مهمی از مدیریت بیماران مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) توجه کنیم. این موضوع باید در کنار سایر عوامل متابولیکی مانند کاهش وزن، بهینه سازی فشار خون، درمان‌های کاهش چربی و ترک سیگار، در نظر گرفته شود. همچنین مطالعه ی ما بر اهمیت رویکرد چند رشته ای برای مدیریت بیماران مبتلا به NALFD متشکل از کارشناسان دیابت و پزشکان متابولیک و غدد، و متخصصان بیماریهای کبد، تاکید می کند.
پرفسور تاملینسون و همکارانش یک مطالعه گذشته نگر با استفاده از سوابق بالینی 637 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 از کلینیکی در ایتالیا که برای آنها از سال 2014 تا 2017 آگونیست گیرنده GLP-1، مهارکننده SGLT2 یا مهارکنندهDPP-IV ، تجویز شده بود (60 درصد مردان؛ میانگین سنی 61.6 سال) انجام دادند. سونوگرافی کبد به طور معمول برای همه شرکت کنندگان انجام شد. شاخص کبد چرب وFIB-4 ، به عنوان نشانگرهای وضعیت کبد مورد استفاده قرار گرفتند. بزرگسالانی که در طول یک دوره 12 ماهه، کاهش HbA1c را به میزان 1 درصد یا بیشتر تجربه کردند، پاسخ دهندگان گلایسمی خوب در نظر گرفته شدند، آنهایی که کاهش0.1 تا 0.9 درصدی در HbA1c را تجربه کردند، پاسخگوی گلایسمی متوسط و بزرگسالان بدون تغییر یا افزایشHbA1c ، به عنوان افراد غیرپاسخگو به درمان کاهنده ی قند خون تعریف شدند.
از بین این افراد، 44 درصد پاسخ دهندگان گلایسمی خوب، 36 درصد پاسخ دهندگان گلایسمی متوسط و 20 درصد غیرپاسخگو به درمان بودند. از ابتدای شروع درمان تا یک سال، متوسط کاهشHbA1c برای بزرگسالانی که پاسخ گلایسمی خوبی داشتند، از8.9 درصد به 6.86 درصد، برای افراد پاسخ دهنده متوسط کاهشHbA1c از 7.89 درصد به 7.39 درصد و افرادی که به درمان کاهنده ی قند خون پاسخ ندادند، افزایش HbA1c از 7.59 به 8.23 درصد ثبت شد. هم شاخص توده ی بدنی و هم دور کمر در همه گروه ها کاهش یافت. کلسترول تام در بزرگسالانی که کاهش HbA1c را تجربه کردند، در ماه 12ام کاهش یافت و در گروه پاسخگوی گلایسمی خوب، همچنین آلانین ترانس آمیناز کاهش یافت.
قبل از شروع دارو، شاخص کبد چرب با HbA1c همبستگی داشت(R0.736 = ؛ = .001(P، پس از تعدیل تغییرات در BMI، سن، کلاس دارویی،HbA1c پایه و شاخص کبد چرب پایه، محققان ارتباط معنی داری بین تغییرHbA1c و تغییر در کلاس شاخص کبد چرب در یک سال مشاهده کردند( R= 0.706؛ P< .001). پاسخ دهندگان گلایسمی خوب بیشترین تغییر را در شاخص کبد چرب در یک سال داشتند، در پاسخ دهندگان متوسط، شاخص کبد چرب کاهش کمتری داشت و در افراد غیرپاسخگو به درمان گلایسمی، هیچ تغییری در شاخص کبد چرب مشاهده نشد.
هیچ ارتباطی بین HbA1c و FIB-4 در ابتدا مشاهده نشد. با این حال، در یک سال،HbA1c وFIB-4 همبستگی مثبتی داشتند(0.666 = R؛ 0.001 = P).بزرگسالانی که پاسخ خوبی به درمان گلیسمیک دادند، بیشترین کاهش FIB-4 را از ابتدا تا یک سال داشتند.
پرفسور تاملینسون گفت: مطالعات آینده نگر تصادفی باید برای تایید یافته های این مطالعه انجام شود.علاوه بر این، ما باید نقشی که استفاده از انسولین درمانی ممکن است ایفا کند را بیشتر بررسی کنیم، زیرا شواهد موجود نشان می‌دهد که بهینه‌سازی کنترل گلوکز با انسولین، علی‌رغم افزایش وزنی که با انسولین درمانی می‌بینیم، می‌تواند محتوای چربی کبد را کاهش دهد. ما همچنین به مطالعاتی نیاز داریم تا مشخص کنیم که چگونه بهبود کنترل قند خون منجر به کاهش چربی کبد می شود.
منبع:
https://www.healio.com/news/endocrinology/20230118/meeting-target-hba1c-may-improve-nafld-for-adults-with-type-2-diabetes